อุ่นไอรักจากดวงตะวัน "เคยตีพิมพ์และหมดสัญญากับสนพ.ไปนานแล้ว"

ชายหนุ่มค่อย ๆ แนบแก้มลงกับกลุ่มผมนุ่ม พลางกระซิบบอกกับเธอด้วยน้ำเสียงอบอุ่นห่วงใย "ฉันสัญญา ฉันจะดูแลเธออย่างดี โปรดเชื่อใจอีกสักครั้งหนึ่งได้มั้ย"

เด็กสาวกรอกตาไปมาอย่างลังเล ด้วยสุ้มเสียงอบอุ่น และแฝงความห่วงใยนั้น ทำให้เธอรู้สึกปลอดภัยและอบอุ่นใจเป็นที่สุด แต่ในความเป็นจริงมันสายไปแล้ว...ทุกสิ่ง ทุกอย่างมันกำลังจะจบ และเธอก็พร้อมที่จะทำให้มันจบ ติณณ์ไม่ควรต้องมารับภาระดูแลเธออีก เธอต่างหากที่ควรจะปล่อยให้เขาไปมีชีวิตเป็นของเขาเอง เขามีทิพรดาที่ต้องดูแล เธอไม่อาจจะอยู่จนถึงวันนั้น วันที่เขาแต่งงานกับทิพรดา

ว่าแล้วเด็กสาวเองก็ค่อย ๆ ยันตัวออกจากอกกว้างและสบตาเขาอย่างไม่ปิดบังความรู้สึกอีก นี่จะเป็นโอกาสครั้งเดียวและครั้งสุดท้ายที่เธอจะสามารถแสดงออกถึงความรู้สึกเช่นนี้ได้ "พะ..."

เขาหลับสายตาลงมองริมฝีปากที่ขยับคล้ายจะเอื้อนเอ่ยถ้อยคำออกมา ชายหนุ่มพยายามเอียงหูฟังว่า เธออยากจะพูดว่าอะไร

"พะ...พี่ติณณ์"

ถ้อยทำที่เอ่ยเพียงสั้น ๆ แต่สำหรับคนฟังกลับรู้สึกว่ามันไม่ธรรมดา เขารู้สึกเต็มตื้นไปทั้งหัวใจ 'พี่ติณณ์' คำนี้เป็นเพียงคำเดียวที่ตะวันเคยเรียกเขาว่า 'พี่' ก่อนที่ความไม่เข้าในระหว่างเขาและเธอจะเกิดขึ้น แล้วตอนนี้เธอเข้าใจเขาดีแล้วอย่างนั้นน่ะหรือ เธอจึงเรียกเขาเช่นนี้...

ชายหนุ่มค่อย ๆ ซ้อนใบหน้าของเธอขึ้นมามองอย่างเต็มตื้นและอิ่มเอมใจ  แล้วค่อยมองให้ถนัด หูเขาไม่ได้ฝาดไปใช่ไหม เธอเรียกเขาว่า 'พี่ติณณ์' แสดงว่าปราการน้ำแข็งในหัวใจเธอพังทลายลงแล้วหรือ...

เรื่องนี้ของไรท์เคยได้รับการตีพิมพ์มาหลายปีแล้ว และก็หมดสัญญากับสนพ.หนึ่งแล้ว

ไรท์เลยเอามาลงคั่นเวลาเพื่อเขียนเรื่องใหม่ (ต้องมนตร์รัก...) ตุนไว้ได้เยอะๆ ก่อน

และเนื่องจากเรื่องนี้ทำขายที่ MEB แล้ว ดังนั้น ไรท์จะติดเหรียญนะคะบอกไว้ก่อน

อ้อ เนื่องจากเรื่องนี้ต้นฉบับมีพร้อมอย่างสมบูรณ์ไรท์จะลงให้วันละ 2 ตอน จนจบเลยค่ะ